De Mont Blanc staat bij velen bekend als de hoogste berg van Europa, hoewel hij deze titel eigenlijk niet verdient: de Elbrus in de Kaukasus is met 5642m ruim hoger dan de Mont Blanc. De Mont Blanc is wel de hoogste berg van de Alpen en dus van Frankrijk. Uiteraard is de Mont Blanc ook de hoogste berg van het Mont Blanc massief. De Mont Blanc is van heinde en verre te zien en steekt ver boven de hem omliggende dalen uit.De Mont Blanc is een beruchte slecht-weer berg. Het is de meest westelijk gelegen vierduizender van de Alpen en daardoor vatbaar voor stormen en buien die vaak op de lager gelegen vlaktes ontstaan. Ook is de Mont Blanc de eerste hindernis in de Alpen die de zachte en vochtige oceaanlucht vanuit het westen tegenkomt. Dit vaak slechte weer met veel neerslag heeft wel tot gevolg dat de Mont Blanc een berg is die groeit, inmiddels bijna 4811 meter hoog. Dit komt doordat er door het vaak warmere weer meer sneeuw valt op de top, waar het vrijwel altijd vriest.

Door de status van de Mont Blanc is deze ook een van de drukste vierduizenders. Dit wordt versterkt door de geringe moeilijkheidsgraad. De grootste uitdaging aan de Mont Blanc is de hoogte, de klim zelf is slechts een pittige wandeling. Uiteraard kan je de beklimming vele malen moeilijker maken door een moeilijke of ongewone route te kiezen.

Er zijn vier normaalroutes de Mont Blanc op. Niet erg moeilijk maar zeker niet zonder gevaar. Ze komen allemaal tesamen op dezelfde graat, waardoor het laatste stuk naar de top bij mooi weer erg druk is, zowel met klimmers als toeristen die thuis iets te melden willen hebben.
De Franse-Italiaanse grens loopt net langs de top. Het hoogste punt van Italie ligt dan ook niet op een top, maar op de helling van de Mont Blanc.Route 1 (Franse zijde):
Je kan via de Aiguille du Gouter klimmen. Dit is een mooie, maar niet ongevaarlijke route. Je moet namelijk langs de Grand Couloir, en de meesten die de keuze hebben doen dat liever niet. Er vallen namelijk continu rotsen naar beneden en jij bent de schietschijf waar ze op richten. Als je hier doorheen komt, kom je bij de Gouter-hut. Vanaf hier loopt een op zich mooie route naar de top van de Mont Blanc, deze is echter wel continu blootgesteld aan de wind en andere elementen.

Route 2 (Franse zijde):
Een alternatief hiervoor is de Grand Mulets-route. Deze route is langer, maar ook meer beschut dan de eerste. Je hebt echter wel meer last van sneeuwvelden en gletsjerspleten. Over de grote gletsjerspleten liggen ladders, maar deze kun je niet klakkeloos vertrouwen. Wanneer het slecht weer is kan het hier heel gevaarlijk worden, omdat je geen hand voor ogen meer ziet en tussen de spleten staat.

Route 3 (Franse zijde):
Je kunt ook over de Aiguille de Midi klimmen, of hier met de kabelbaan heen gaan. Als je hiervoor kiest heb je ook meteen de Mont Blanc du Tacul en de Mont Maudit beklommen. Deze route wordt vaak gebruikt om af te dalen, om niet langs Grand Couloir te komen of over de gevaarlijke gletsjer van de Grand Mulets route.

Route 4 (Italiaanse zijde, vanaf Courmayeur):
Meestal begint men vanuit de Gonella-hut, Val Veny. De route loopt eerst naar de Dome-gletsjer en vanaf daar naar de Col du Bionnassay. Bij de Dome du Gouter komt de route samen met route 1.

Extra informatie:
Kamperen is in het hele Mont Blanc massief verboden, bivakkeren mag wel bóven de 2500m hoogte. Dit betekent in de avond een tentje opzetten en ’s ochtends direct weer vertrekken. Echter door de grote drukte in de hutten tegenwoordig kampeert men steeds vaker in het gebied. Hier wordt bijna niet tegen opgetreden. Ik wil je echter toch langs deze weg vragen om het verbod te respecteren, omwille van de omgeving. Daar kom je zelf waarschijnlijk ook voor…

Lees ook: Aiguille du Midi en Chamonix.

Nuttige links:

Compagnie du Mont Blanc officiële website