Mont Blanc
Mont Blanc de Courmayeur
Dufourspitze
Nordend
Zumsteinspitze
Signalkuppe/Punta Gnifetti
Dom de Mischabel
Lyskamm
Weisshorn
Täschhorn
Matterhorn
Mont Maudit
Parrotspitze
Dent Blanche
Ludwigshöhe
Nadelhorn
Corno Nero
Grand Combin
Dome du Gouter
Lenzspitze
Finsteraarhorn
Mont Blanc du Tacul
Stecknadelhorn
Castor
Zinalrothorn
Hohberghorn
Piramide Vincent
Grandes Jorasses
Alphubel
Rimpfischhorn
Aletschhorn
Strahlhorn
Dent d´Herens
Breithorn
Jungfrau
Bishorn
Aiguille Verte
Aiguilles du Diable
Aiguille Blanche de Peuterey
Mönch
Barre des Ecrins
Pollux
Schreckhorn
Obergabelhorn
Gran Paradiso
Aiguille de Bionnassay
Fiescherhorn
Piz Bernina
Lauteraarhorn
Allalinhorn
Col de l’Iseran, 2770m
Col du Galibier, 2645m
Nufenenpas, 2478m
Grote Sint Bernard-pas, 2469m
Furkapas, 2436m
Flüelapas, 2383m
Berninapas, 2312m
Albulapas, 2312m
Julierpas, 2284m
Kleine Sint Bernard-pas, 2188m
Grimselpas, 2165m
Col du Tourmalet, 2115m
Simplonpas, 2005m
Col de la Madeleine, 1993m
Cormet de Roselend, 1968m
Col des Saisies, 1657m
Col de la Colombière, 1613m
Col de la Ramaz, 1610m
Het Nationaal Park Val Grande is gelegen net ten westen van het bekende Lago Maggiore. Het is een bijzonder ruig gebied, weinig bezocht en veel kleiner dan andere parken. De hoogste pieken zijn niet erg hoog (tot max. 2299m), maar de dalen diep (600m) en de hellingen steil. In het midden domineren de Cima Pedun en Cima di Laurasca het landschap. Deze bergen zijn opgebouwd uit keihard gesteente, diep uit de aardkorst.
In vroeger tijden werd het dal veel gebruikt door herders en andere bergbewoners
om in de harde omstandigheden hun kuddes te laten grazen en marmer te winnen. Aan het eind van de 14e eeuw begon
men met het mijnen van marmer en begon tevens de ontbossing, een en ander als direct gevolg van de bouw van
de kathedraal van Milaan.
Sinds tientallen jaren en zeker sinds de oprichting van het park is het Nationaal Park Val Grande vrijwel onbewoond.
Toch zijn op diverse plaatsen in Val Grande nog sporen te vinden van menselijke bewoning in de vorm van verlaten
huizen en schuren.
Flora en faunaIn Val Grande zijn veel beschermde diersoorten te vinden, waardoor er tegenwoordig ook veel onderzoek wordt gedaan. Veel van deze soorten zijn mensenschuw, waardoor het Val Grande ideaal is voor ze. Onder deze soorten zijn diverse soorten spechten, dassen en marters. Andere bijzondere diersoorten die hier voorkomen zijn adders en bergforel. Er is ook een aantal soorten insecten dat uitsluitend hier voorkomt, zoals de kever Carabus lepontinus. Voor de toekomst denkt men er over na om reeds uitgestorven soorten opnieuw uit te zetten, zoals beren, wolven, lynx, otter en wilde katten. Het uitzetten hiervan is echter nog lang geen feit. Vooral voor de beer, wolf en lynx is er een probleem: zij leven in zulke grote territoria dat er maar plaats is voor enkele dieren per soort in het gebied. Veel voorkomende soorten in Val Grande zijn de ree en gems.Het grootste deel van het Nationaal Park Val Grande is bedekt met bos, veelal loofbos gemengd met naaldbos, hogerop in de bergen wordt dit steeds meer vervangen door struiken. Dankzij de opwarmende werking van het Lago Maggiore komen er ook veel soorten kleurrijke bloemen voor. KlimaatHet klimaat van Val Grande is regenrijk maar mild, dankzij het Laggo Maggiore. Ook is er nog een beperkte invloed van de Middellandse Zee. Het westen is het meest regenrijk en het koudst, het oosten het zonnigst, warmst en droogst. Grote verschillen kunnen echter bestaan en ontstaan tussen de diverse dalen en de hoogte waarop men zich bevindt. |